Operacja uszu

Defekt odstających małżowin usznych może narażać na wyśmiewanie i wzbudzać niezdrowe zainteresowanie w środowisku rówieśniczym, nawet wśród dorosłych osób. Wadę tę trudno zamaskować – w końcu nie zawsze chcemy pokazywać się w rozpuszczonych włosach, opaskach czy czapkach. Na szczęście z pomocą przychodzi chirurgia plastyczna, oferując proste i bezpieczne operacje uszu, które można przeprowadzić już w wieku dziecięcym.

Operacja uszu (otoplastyka) pozwala zmienić kształt małżowiny – powiększyć ją lub zmniejszyć, a także nadać naturalny kształt przy wrodzonej deformacji.

Sam zabieg niwelujący odstające płatki uszu trwa około godziny i może być przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym, w którym pacjent przez cały czas ma kontakt z lekarzem. Dla wielu osób to bardziej komfortowa sytuacja.

W operacji korekcji uszu nacina się skórę za uchem i odsłania chrząstkę. Wówczas można modelować ją zgodnie z oczekiwanymi efektami. Przy niewielkich defektach wystarczy nacięcie i odgięcie chrząstki ku tyłowi, przy większych zaś można usunąć niewielki fragment chrząstki. Następnie zakłada się szwy stabilizujące, zszywa ranę i zakłada opatrunek. Po znieczuleniu miejscowym pacjent może od razu opuścić klinikę. Przy znieczuleniu ogólnym powinien pozostać na obserwacji przez co najmniej kilka godzin. Opatrunek zmienia się po dwóch dniach od zabiegu. Między 3. a 8. dobą można usunąć szwy, a zamiast opatrunku pacjent może nosić opaskę.

Pełna rekonwalescencja w przypadku tego zabiegu nie trwa dłużej, niż ok. 8 dni.

 

Dla kogo?

 

Po 6. roku życia wzrost małżowiny usznej jest już zakończony, dlatego bez przeszkód można przeprowadzać operacje uszu już w wieku dziecięcym. U osób dorosłych korekcja jest trudniejsza, a dolegliwości pooperacyjne większe, aniżeli u pacjentów w wieku dziecięcym. Zabieg ten wykonuje się wyłącznie z motywacji do zmiany wyglądu, ponieważ odstające czy zniekształcone małżowiny uszne nie stanowią wskazania zdrowotnego.

Operacja uszu, niezależnie od wieku pacjenta, wykazuje minimalne ryzyko powikłań. Do naprawdę rzadkich przypadków powikłań zaliczyć można krwiak w miejscu zabiegowym. Krwiak wchłania się samoistnie lub usuwany bywa za pomocą igły. Innym rodzajem możliwego powikłania jest infekcja chrząstki, wymagająca antybiotykoterapii.

 

Przed zabiegiem

 

Pierwsza wizyta ma charakter konsultacji, na której pacjent i lekarz omawiają motywacje do zabiegu, przebieg operacji i oczekiwane rezultaty. Pacjent musi wykonać niezbędne badania: morfologię, APTT i poziom elektrolitów.

 

Przeciwwskazania:

 

​

• nieustabilizowane ciśnienie krwi,

• zaburzenia krzepliwości,

• stany zapalne w okolicy zabiegowej,

• nieuregulowana cukrzyca,

• infekcje ropne i śluzówek,

• skazy naczyniowe,

• ciąża.

 

Powyższe okoliczności mogą stanowić przeszkodę w przeprowadzeniu operacji uszu. Nie są to stanowcze przeciwwskazania.

 

Po zabiegu

 

Na uszy zakładany jest opatrunek z maścią antybiotykową, a głowę owija bandażem elastycznym. To zapewnia lepsze ukształtowanie zoperowanych małżowin usznych i przyspieszy gojenie. Przez kilka dni po operacji pacjentowi może towarzyszyć niewielki ból i pulsowanie, ale są to dolegliwości przemijające. Można przyjmować środki przeciwbólowe. Przez tydzień po zabiegu nie można myć głowy. Po około tygodniu zdejmuje się opatrunek i usuwa szwy. Lekkie zaczerwienienie i obrzęk uszu powinien minąć po kilku dniach. Dorośli wracają do aktywności zawodowej po około siedmiu dniach od zabiegu. Dzieci po siedmiu lub dziesięciu. Zwłaszcza młodszym pacjentom zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności, by nie narażać uszu na urazy, np. podczas zabaw czy uprawiania sportu. Przez około sześć miesięcy od operacji zaleca się spanie w opasce zapobiegającej odginaniu małżowin. Ten czas jest wystarczający na całkowite uformowanie i utwardzenie chrząstki.

 

Operacja u dziecka

 

Dużą część pacjentów poddających się operacji uszu stanowią dzieci w wieku od 8 do 14 lat. Pamiętajmy, że defekt odstających uszu często naraża młodego człowieka na dotkliwe uwagi i brak akceptacji ze strony rówieśników. Jednak chęć do zmiany wyglądu powinna wypływać od samego pacjenta. Rodzice nie powinni zmuszać dziecka do poddania się operacji. Zwłaszcza, że bez problemu zabieg można przeprowadzić również w wieku dorosłym.