Powiekszenie piersi

Biust to jeden z najważniejszych symboli kobiecości. Gdy jest atrakcyjny, kobieta czuje się pewna siebie i piękna. Czasem jednak, czy to wskutek wad rozwojowych, wahań wagi czy po prostu z powodu wieku, panie przestają być zadowolone z kształtu i rozmiaru swoich piersi. Bywa, że kompleks ten rzutuje na ich życie osobiste. Wówczas z pomocą przychodzi chirurgia plastyczna.

Powiększenie piersi należy do najczęściej wykonywanych operacji plastycznych na świecie. Chirurg prowadzi cięcie w rowku podsutkowym, wokół otoczki brodawki bądź w dole pachowym. Implant wprowadza się do powstałej w wycięciu „kieszeni” pod gruczoł piersiowy lub pod mięsień piersiowy większy. Operacja trwa od 1 do 2 godzin, a czas gojenia zajmuje około 14 dni. Operację powiększania biustu przeprowadza się w narkozie. Wskazany jest pobyt w klinice od 1 do 3 dni po operacji, można zostać dłużej.

 

Umieszczenie implantu

 

Podczas operacji implant może zostać umieszczony pod mięśniem, jak i nad nim, ale pod gruczołem piersiowym. Jakie są różnice pomiędzy tymi dwoma metodami?

Umieszczenie implantu pod mięśniem zmniejsza szanse wyczuwania go przez skórę, a także redukuje możliwość stwardnienia tkanek otaczających implanty. Przy tej metodzie łatwiej wykonuje się m.in. badania mammograficzne. Minusem może być dłuższy czas trwania operacji i rekonwalescencji.

Umieszczając implant pod gruczołem piersiowym, a nad mięśniem, uzyskuje się krótszy czas zabiegu i rekonwalescencji. Wśród wad tej metody wskazać można ryzyko zauważenia implantu przez skórę (uzyskany efekt może nie być tak naturalny). Wówczas może być też utrudnione wykonanie mammografii.

Przed operacją lekarz omawia miejsce umieszczenia implantu i wybór najlepszej metody dopasowanej do indywidualnych uwarunkowań pacjentki.

 

Powiększenie piersi – dla kogo?

 

Operacja ma na celu poprawę rozmiaru oraz kształtu kobiecego biustu. Wskazaniami do jej przeprowadzenia są:

• niezadowolenie pacjentki z rozmiaru biustu (powiększenie),

• utrata jędrności piersi z powodu znaczącej utraty wagi lub po przebytych ciążach,

• wady wrodzone związane z niedorozwojem jednej lub obu piersi,

• zaburzenia rozwoju (tzw. pierś tubularna),

• wyrównanie różnic w rozmiarze obydwu piersi,

• chirurgia rekonstrukcyjna piersi po mastektomii.

Operacja powiększa piersi o jeden, dwa rozmiary. Decyzja o poddaniu się zabiegowi jest poważna, dlatego wymaga dokładnego rozważenia.

W chirurgii plastycznej stosuje się zróżnicowane rodzaje implantów: wypełnione solą fizjologiczną lub silikonem, wkładki o powierzchni gładkiej, teksturowanej lub z powłoką poliuretanową, o kształcie okrągłym lub anatomicznym.

Przygotowanie do operacji

Do dwóch tygodni przed operacją nie należy zażywać aspiryny ani witaminy E. Na dziesięć dni przed należy zaprzestać palenia papierosów. Tydzień przed wykonuje się niezbędne badania (krew, mocz, posiew bakteriologiczny, RTG klatki piersiowej, EKG serca, USG piersi, mammografia u pacjentek powyżej 40. roku życia). W przypadku, gdy pacjentka pochodzi z rodziny obciążonej genetycznie rakiem piersi, zalecamy również wykonanie badania na obecność mutacji BRCA-1 i konsultację onkologiczną. Najlepiej jest przeprowadzić operację pomiędzy 7. a 12. dniem cyklu.

 

Po operacji

 

Pierwsze dni po operacji powiększenia biustu są trudne. Wiele pacjentek czuje ból i osłabienie. Bolesność można ograniczyć stosując standardowe leki. W okolicy mostka i klatki piersiowej mogą wystąpić zasinienia, które jednak znikają samoistnie w ciągu kilkunastu dni. Podczas operacji stosuje się szwy wchłanialne. Obrzęk może utrzymywać się do dwóch miesięcy. W zależności od rodzaju pracy do aktywności zawodowej można wrócić w czasie od jednego do dwóch tygodni po zabiegu. Z ćwiczeniami fizycznymi należy wstrzymać się do kilku tygodni. Niewielkie blizny pooperacyjne są tak zlokalizowane, że są niezauważalne dla otoczenia.

 

Ryzyko powikłań

 

Jak każdy zabieg chirurgiczny, tak również powiększenie piersi wiąże się z możliwymi powikłaniami. U bardzo szczupłych kobiet może występować różnica w dotyku. Po wszczepieniu implantu wokół niego pojawia się otoczka łącznotkankowa, która z czasem może ulec zgrubieniu. Innym powikłaniem jest możliwe zakażenie, które wymaga wymiany implantów na nowe. Przemieszczenie implantów – występuje najczęściej w przypadku implantów anatomicznych, a powikłanie wynika z nieprzestrzegania przez pacjentkę zaleceń lekarskich po zabiegu. Marszczenie implantu może wystąpić u pacjentki bardzo szczupłej, z niewielką ilością tkanki tłuszczowej. Ewentualne drętwienie bądź nadwrażliwość na dotyk mają charakter czasowy. Do innych powikłań zaliczyć można zakrzepicę, zatorowość, krwiak, utrudnione gojenie itp.